bilseydim sana böyle...

hayatınızda hiç apartman ya da site yönetim toplantısına katıldınız mı...
katıldınız ve sessiz sakin geçtiyse
olağanüstü insanlardan oluşuyordur sizin topluluk...
ama
bence feci derecede sıkıcıdır ve her an hır çıkma potansiyeli taşır içinde...

istisnaları olmakla beraber
- ki şeker gibileride var tabi içlerinde-
yöneticiliğe soyunanlar veya yöneticiliği kaptırmamak için
40 takla atanların...
ortak noktası...
ömrü hayatında hiçbir işin ,organizasyonun başına geçip yönetemese dahi...
içinde gizli ve çok güçlü bir liderlik potansiyeli taşıdığına emin olupda
bunu bir türlü hayata geçirememiş olmasından yakınanlarla...
hayatını sağa sola emirler yağdırarak geçirmişlerin ortak noktasıdır...

ilk gruptaki adamı /kadını dinlesen
o aslında cern'de proje yönetecek kapasitededir
ama kel kör talih ki
-gel gör ki talih 'i coverladım-
3 metrekare tuhafiye dükkanını uygun görmüştür ona...
temiz iştir
kokmaz bozulmaz üründür
azıcık aşım kaygısız başımdır
Allaha bin şükürdür
ama işte gel gör içerde bir yerlerde volkan faaliyetdedir...
apartman yöneticiliği bu volkanı dengede tutmak için iyidir...
gibi...

ikinci grup...
işyerinin işkolik genel müdürü...
holdingin paraya takla attıran başkanı...
okulun despot hocası
ordunun kılı kırk yaran komutanı...
bankanın müdürü...
iskinin bölge amiri
ve benzeri görevlerden emeklilerden oluşur...
emekli olmak;
şu aks'ı kırık dünyanın en keyifli ,en eğlenceli
hatta en yenilikler içerebilecek zamanı olması gerekirken...
bu sağa sola emirler yağdırmaktan beslenenler için kâbus oluyor haliyle...
eh o kâbusuda paylaşıp hafifletme gereği duyuyorlar herhaldeki yönetici filan oluyorlar...

görevdeyken herkes el pençe divan...
emekli olunca yalova kaymakamı sendromu oluşuyor bunlarda...
düşünsene ...
dün
''derhal dosyayı getir'' veya ''incele''
dediğinde
millet gözünün önünde bir anda hızlı çekime geçerken...
emekli olduğunda...
kahvaltı sofrasında gazeteleri getirmelerini buyuruyorsun...
''kalkda kendin al''
diyor ev ahalisi...
arkasından ilave edilen
''ayakların açılır hayatım hareketsiz kaldın onun için kendin al diyorum''
lafına itibar etme...
o sadece...
sen düşerken yükseklerden uçurumlara
kuyruk sokumunu halletmeyesin diye kıçının altına
uzatılmış ince bir minderdir hepsi o...
zaten bir sendrom yaşıyorsun
bir de kuyruk sokumu travmasıyla sarsılıp
intihar şekline karar verme diye...
hayır cancağızım kuyruk sokumunu eğer büker dağıtırsan değil...
tamir etmeye kalktıklarında yaşarsın o travmayı...
hiçbirşeycikler anlamayana yardım etmek baaabındaaa...
vücudunda kuyruk sokumunun yerini bul...
buldun mu
şimdi düştüğünü uçtuğunu o kısmı eğdiğini dağıttığını düşün...
düşündün mü...
heh güzel şimdi orası sana alçıya alınabilinirmiş gibi geliyor mu...
hı?
gelmiyor di mi...
güzeeel...
nasıl tedavi - tamir edildiğinide bi zahmet sen bulacaksın artık...

yani uzatılan mecaz minderimizin esbabı mucizesi budur....
kendiliğinden apartman yönetimine talip olanlarında
ekstra bir durum yoksa...
ortak noktaları bu iki uç arasında gider gelir...

yıllar önce 14 daireli bir apartmanda yaşıyordum...
semt iyiydide ...apartman huzurevi gibiydi ...
benim haricimde çalışan 2 aile daha vardı hepsi o...
gerisi emekli...
birde en altta kapıcı ve ailesi...
yönetici en sevimsiz tarafından kronik yönetici yıllardır kimseye kaptırmamış...
bazı daireler memnun ...
memnun olmayanlarda yönetici ailenin şirretliğinden tırsmış gıkını çıkarmıyor...
benim hiçbir muhabbetim yok ama herhangi bir tartışmamda yok...
arada gördükçe ''günaydın ve iyi akşamlar''
birde
ay dan aya kapıcının topladığı aidat ve kömürlü kalorifere ödenen
İstanbul şartlarına göre bile hayli yüksek
kömür parası...
kapıcı aileside en az yöneticiler kadar sevimsiz...
dedikoduya meyilli hep şikayet halinde ve fakat ne zaman geçerken
yöneticinin kapısında rastlasam elpençe divan hali...
derken...
evde kakalak çıktı...
1-2-3 derken sayıları artmaya başladı...
canım kedim peşlerine düştü 3-5 ini hallettiyse de...
3-5 gün sonra baktığımda kakalak görünce kafasını öbür tarafa çevirecek kadar bıkmıştı...

sokaktaki can'lara bir kap su birazcıkda yemek vermeyi unutmazsınız değil mi...

önce doğal mücadeleyi araştırdım...
cıks
bunlar radyasyona bile dayanıyor ,fazlasıyla uyumlular...
sonra...
asitborikle ufak ufak başlayıp...
tarım ilacına kadar uzanan geniş bir mücadele yöntemi denediysem de
olmadı...
ki bu öyle kolay olmuyor...
ilaç yaptığında kedini alıp o akşam gidiyorsun evden...
köpeği olan dostlarına gidemezsin kedimde köpekte rahatsız olur...
kedisi olan dostlarına -annene gidemezsin yine karşılıklı sorun olur...
kuşu-balığı olana gidemezsin hayvancıkların vebali üstünde kalır...
hiçbirşeyi olmayana zaten gidemezsin...
çünkü hiçbirşeyi olmayan
emin ol senide kırmızı dipli mumla beklemiyordur...
evine hayatına hayvan kısmısından bir canlı dahil etmemesinin nedeni senin bir gün
kedinle misafir olma olasılığın değildir di mi...

sonra
apartman içinde cirit attıklarını birçok daire kapısının
eşiğinden girip çıktıklarını gördüğümde
bunun bireysel mücadeleyle çözülmeyeceğini anladım...

yöneticinin kapısını çaldım
'apartmanın ilaçlanması lazım benim evi böcek bastı' dediğimde...
kadın
__aaa hiç böcek yok bizde başkasındanda şikayet gelmedi...
ortalıkta yiyecek bırakıyorsanız ondan oluyordur dedi...

ee utanma birde ''bunları kendi dairenizde siz imal ediyorsunuzdur''
de tam olsun...

yöneticinin söylemek isteyipde aslında söyleyemediği kısım ise şu:
__demekki senin evinde ortalıkta yiyecek var hmmmm
__kesin hijyene dikkat etmiyorsundur hmmmm
__bak gördün mü bir sende var başkada kimsede yok apartmanda hmmm
__umarım utanmışındır yeteri kadar ,bir dahada bu konuyla gelmezsin kapıma hmmm

karaya vurmuş zihnin iç sesi böyle çalışıyor olmalı...
bende bir utanırım ki olur olmadık herşeyden değme gitsin...

arkasındaki mutfak duvarından bir kakalak çıktı o anda...
__duvara bakın işte bunlardan bahsediyorum
dedim...

baktı ve anında...
__şimdi size kapıyı açtığımda girmiş olmalı dedi...

anladım anlayacağımı uzatmadım...


1 ay sonra her yılki yıllık yönetim toplantısı yapılacaktı...
bende her zamanki gibi apartmandaki can dostuma vekalet verip katılmayacaktım...
bu can dostla aramızda 60 yıla yakın bir yaş farkı vardı...
evet doğanın kuralı onuda atlamadı ve kaybettim...
ancak
sık sık andığım
ve
'şimdi olsaydı böyle yapardı'
dediğim insanlar gibi
onuda yüreğime gömdüm...
belki başka bir zaman anlatırım ayrıntılı hakettiği gibi...

''mühür kimdeyse süleyman o'dur'' lafı geliverdi gecenin bir vakti aklıma...
gelmesiyle beraber içimdeki chucky harekete geçti...
yönetici mağdurlarını ikna ettim...
ertesi gün genel ilaçlamayı panoya astım
yönetici ve yandaşları itiraz etti...
onların evinde kakalak yokmuş eşikten girip çıkanlar mülteci kakalakmış...
kimi evinde kakalak olmadığını iddia etti
kimi astımı olduğunu söyledi
kimide eve tanımadığı kimseyi sokmadığını dolayısıyla böcek ilaçcılarını eve almayacağını...

noterden ihtar çektim...
o şaşkınlıktan yararlanıp...
belediyeden randevu aldım apartmana bildirdim...
herkesin evi ve apartmanın geneli ilaçlandı...
bizde böcek yok diyenler onlarca dana kadar böcekle nasıl yaşayabildikleri konusunda
belediyeceleri bile şaşırttı....
böcek sorunu çözüldü...

günün diyaloğu:

ekselans:
__Sedencim gel inat etme senide bizim takıma alalım artık bizden ol...
__nasıl olacak o
__çok basit benle beraber re re re ra ra ra gassaray gassaray cimbombom diye bağıracaksın ve
bizden olacaksın
__istemez...ben zaten çarşılıyım...

günün kazananı:
ben...
yılbaşı biletime yeni baktım amorti çıkmış hiç değilse 8 lirayı kaptırmadım...

günün kaybedeni:
kısa vadedekiler mi uzun vadedekiler mi 'ye karar vereyim önce...

günün menüsü:
mercimek çorbası ...ince kıyılmış kereviz yaprakları ve kıtır ekmekle servis edilecek...

günün şarkısı:
ekselans'tan başkan polat'a gitsin...
aşkın'dan
yanar döner meyva tabağı eşliğinde

''bilseydim sana böyle katlanmazdım yaaar...
şaşırdım bunu senden hiç ummazdım yar''

günün burç falı:
eksen kaymış burçlarda kaymış dolayısıyla burç murç yok artık herkes başının çaresine bakacak...

günün fıkrası:
hal-i pür melalimiz...

neee?
nolmuş...
tabloid gazete işte...
künyesine adımı yazın:)
gör bak ne biçim moda olur tez vakitte...